ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ;

“…έπειτα ήταν και ο κινηματογράφος: Τα μυστήρια της Νέας Υόρκης με την Pearl White, οι μεγάλες ταινίες του Griffith, το Σπασμένο κρίνο, οι πρώτες ταινίες του Stroheim, Τα αρπαχτικά, ο Αϊζενστάιν, και συγκεκριμένα το Θωρηκτό Ποτέμκιν, και τέλος η Ιωάννα της Λωραίνης του Dreyer· αυτά μου έμαθαν να βλέπω” – Henri Cartier – Bresson

Ο σύγχρονος επαγγελματίας φωτογράφος χρειάζεται να γνωρίζει κι από βίντεο, άσχετα αν δεν είναι το εργαλείο με το οποίο συστηματικά δουλεύει. Αυτό όμως απαιτεί να έχει παρακολουθήσει σχετικά μαθήματα ή ακόμη καλύτερα μαθήματα κινηματογράφου.

Για να δούμε μερικούς λόγους:

Από την εποχή που το Internet έγινε γρήγορο, οι ιστοσελίδες των ΜΜΕ είδαν ότι το βίντεο τους έφερνε κοινό, άρα και διαφημίσεις – έτσι άρχισαν να ζητούν από τους φωτορεπόρτερ μικρά βίντεο. Υπήρξε και εφημερίδα στις ΗΠΑ που έδωσε σε απλούς δημοσιογράφους smartphones και τους έκανε εντατικά μαθήματα φωτογραφίας και βίντεο. Παρακολουθούσα για χρόνια το διαδικτυακό περιοδικό Digital Journalist το οποίο υποστήριζε σθεναρά (από τα πρώτα μέσα στο χώρο) ότι οι φωτογράφοι πρέπει να μάθουν να δουλεύουν και με το βίντεο, αν θέλουν να επιβιώσουν. Τελικά ο εκδότης αυτού του περιοδικού το παράτησε, γιατί έγινε επιτυχημένος εκπαιδευτής φωτογράφων σε αυτό το αντικείμενο και δεν είχε χρόνο να τρέχει και το περιοδικό!

Οι πελάτες ζητούν (και) βίντεο, π.χ. για τη σελίδα τους. Μια απλή κάλυψη, με εύκολο θέμα, ένα τρίποδο, που θέλει απλό μοντάζ και λίγη μουσική, μπορεί κάτι τέτοιο να υλοποιηθεί εύκολα από ένα φωτογράφο που έχει τις σχετικές γνώσεις. Δεν χρειάζεται να φωνάξει άλλον συνεργάτη για λίγα λεπτά βίντεο.

Είναι χρήσιμο για την προώθηση της δουλειάς του. Μικρά βίντεο με back stage κάλυψη και λίγες δηλώσεις από τους συντελεστές ενός πρότζεκτ, είναι μια ωραία παρουσίαση – προβολή για την ιστοσελίδα του δημιουργού ή για τις σελίδες του στα κοινωνικά δίκτυα. Τέτοιες κινήσεις μπορούν να κάνουν τη διαφορά που χρειάζεται ως επαγγελματίας για να ξεχωρίσει.

Σε ορισμένα είδη φωτογραφίας όπως το κοινωνικό ρεπορτάζ ή η ταξιδιωτική φωτογραφία, μικρά κλιπ μπορούν να δώσουν άλλη διάσταση στη δουλειά του φωτογράφου. Σήμερα είναι πολλοί αυτοί που “παντρεύουν” φωτογραφία, κείμενο, ήχους, βίντεο και γραφικές παραστάσεις για την παρουσίαση της δουλειάς τους. Υπάρχει εξάλλου και η κατηγορία του web doc που χρησιμοποιεί όλα τα προηγούμενα με ένα διαδραστικό τρόπο (το κοινό μπορεί να πλοηγηθεί με τον τρόπο που θέλει ανάμεσα στα διάφορα στοιχεία της παρουσίασης).

Η διάκριση ανάμεσα στο βίντεο και στον κινηματογράφο, είναι στην αισθητική. Η κινηματογραφική προσέγγιση είναι περισσότερο καλλιτεχνική, πράγμα που σημαίνει προσεγμένο κάδρο και σύνθεση, ιδανικό φως, κινήσεις της κάμερας, σενάριο που έχει αρχή, μέση και τέλος, ρυθμός σε όλα τα στάδια, καλό μοντάζ… Υπάρχουν “κανόνες” στην κινηματογραφική αφήγηση, η οποία φαίνεται να ενδιαφέρει πάλι κάποια είδη φωτογραφίας περισσότερο από κάποια άλλα: ενδεικτικά αναφέρεται ο γάμος, η μόδα και η διαφήμιση, αλλά και το ντοκουμέντο που συνορεύει με το ντοκιμαντέρ.

Μια SLR ή Mirrorless (και πολλά πια κινητά τηλέφωνα) μπορεί να τραβήξει πολύ καλό βίντεο και το μόνο που εμποδίζει έναν φωτογράφο να την αξιοποιήσει και σε αυτό τον τομέα είναι η έλλειψη γνώσεων και εμπειρίας.

“Η έμπνευσή μου έρχεται από τα μεγάλα έργα στη ζωγραφική και στη φωτογραφία, ειδικά από τη φωτογραφία κινηματογράφου” – Mary Ellen Mark (βραβευμένη φωτογράφος ντοκουμέντου)

Πρωτοδημοσιεύτηκε στη σελίδα του περιοδικού Photonet το 2020